Како Охрид во карантин се справувал со епидемијата на чума за Велигден во 1810 година.

„Во феруари 1810 година, кога фати во Охрид чумата, прво натежна во куќата Руменческа и сетне се разнесе по сите куќи.

На 25 март се затворија сите варошки порти. Тогаш коџобашијата напрафи тефтер за сите варошки куќи. Господарката тогаш беше во Јанино и бидејќи чумата од ден на ден се повеќе се ширеше, кога господарката си дојде во Охрид, замина за Свети Наум за да види што да стори. Таму седеше осум дни. Одбраните луѓе тогаш напишаа писмо писмо и го пуштија Васил од с… да каже на бегот дека чумата уште коси.

Господарката на самиот ден Велигден дојде во Охрид и побара од варошаните да се веселат. И навистина, Ромеите (христијаните, н.з.) се развеселија. На Долна порта имаше една мала дупка под самата порта, па низ нејзе, сите тие што беа од надвор, земаа се што им требаше од внатре. Во саботата на Велигден (Велика сабота, н.з.) дојде бегот од Јанина и издаде остри повелби и распоредувања, и тоа не само за Ромеите, туку и на Турците: никој да не излегува нљдвор од градот без бегова дозвола.

Тогаш Турците не можеа да одат по селата, ниту по своите чифлизи. Граѓаните не можеа да си купат дрва, а пак селаните печеа леб без сол, зашто бегот постави чувари – да не се мешаат едни со други. Келепурџиите тогаш лошо поминаа, а пак, какви маки се истргаа вантре во градот, не може да се опише.“